Fast Food - Tablediving - Verhaal over gratis eten

I heart Dumpster Diving

Bliep-bliep-bliep. Een pak koeken, melk, twee zakken croissants, een brood, nog een pak koeken, piep-piep-piep, de producten gaan een voor een over een scanner terwijl een scherm de prijs laat zien.

“Dat is dan eenentwintig euro en vijfenveertig cent”, zegt de kassamevrouw. Ze kijkt onderwijl de klant die voor mij staat aan, op een manier die je niet echt inspirerend kan noemen. De klant zijn ogen schieten naar de handen van de mevrouw en geld wisselt zich van handen om daarna direct in een la te verdwijnen.

Dumpsterdam kookt in Leiden - Foto's

Van de afvalbakken van diverse bio-winkels, de dagmarkt, de super en een buurtwinkel presenteerden wij in Leiden in drie gangen.

Damn Food Waste - No Waste Dinner Amsterdam

 panzanella_food_guerrilla_damn-food-waste

Zoveel eten dat er dagelijks weggegooid wordt, dat het aantal mensen eindelijk toeneemt die hier iets mee wilt doen. Met het idee om een grote campagne te organiseren rond voedselverspilling was er een No Waste Dinner in Amsterdam opgezet.

Meer dan honderd mensen kwamen op dit evenement in Pakhuis de Zwijger af en genoten van een heerlijke soep, een salade en een toetje, met daaropvolgend een talkshow.

Speciale gast was Tristram Stuart, die een boek schreef over het thema en grootschalige campagnes heeft helpen opzetten.

Ik was zelf die dag keukenhulp en stond de hele dag groenten te snijden, van sperziebonen, paprika's tot tomaatjes, ik bleef maar snijden, tot aan de bloempjes voor de salade toe. Het resultaat was heerlijk, en het was bijna allemaal opgegaan.

Wat er over was aan olie en crème freche, alsook enkele pompoenen, heb ik naar huis meegenomen voor het No Waste Dinner dat ik volgende week in Leiden organiseer.

Volgend hierop is het plan om een supergroot evenement te organiseren, om vijfduizend of misschien wel tienduizend monden te voeden op een dag. De website Foodguerrilla.nl is de plek van waaruit voorlopig de meeste informatie komt.

Betrapt worden... Reacties van medewerkers of verkopers

Bosje bloemen uit de afvalcontainer.

In de openbare afvalcontainers van de Albert Heijn in Amsterdam vind je meestal niet zo heel veel. Vaak liggen er alleen maar vuilniszakken met afval van de kassa's of van de kantine.

Wat je er wel bijna altijd vindt zijn bloemen en planten, en vandaag had ik zo'n dag dat ik even bloemen ging scoren bij de AH. Maar net toen ik klaar was en de bak dicht deed, hoorde ik achter mij de magazijndeur opengaan en kwam of all people de supermarktmanager naar buiten. In zijn pak, met een vuilniszak... Oh oh.

Want wat als een medewerker van een winkel je in de afvalbak achter zijn winkel ziet graaien? Wat gebeurt er dan? En om heel eerlijk te zijn, de reacties zijn altijd verschillend. Soms komt de verkoper met meer aanzetten, om het je te geven. En andere keren wordt ze boos, maar meestal haalt de verkoper of medewerker zijn schouders op en laat zij je gewoon je gang gaan.

Iets extra's krijgen is altijd leuk. Verschrikkelijk vinden sommigen het namelijk om iemand door hun vuilnisbak te zien gaan. Dan maar liever iets gratis meegeven. Of ze zijn juist blij dat er iemand is die hun goed die ze niet meer kunnen verkopen willen hebben, en ze houden het de volgende keer voor je apart.

Anderen reageren weer boos of verontwaardigd en dreigen met de politie. Of erger: ze willen je schat die je zojuist gevonden hebt, weer afnemen. Mijn advies: laat ze gaan, laat ze tieren. Ga dit conflict niet aan, want winnen doe je nooit. Hetgeen wat het best werkt in dit geval is je excuses aanbieden en zeggen dat je dacht dat het niet zo erg was, dat de afval publiek eigendom was, van iedereen.

Daarna kan je dan uitleggen waarom je het doet, waarom je 'zijn afval' (of 'haar afval') wilde meenemen, maar het beste in bijna alle gevallen is eigenlijk om die discussie niet aan te gaan. Op dat moment win je er helemaal niets mee en een volgend moment of de volgende dag kan je gewoon weer dezelfde afvalbak in.

Vandaag liep het verder goed af. Ik mocht de bloemen houden. Wel dreigde de manager dat hij de politie zal bellen de volgende keer als hij mij weer ziet schuimen. Ik zal hem dan maar een bloemetje van zijn eigen bak geven, want zeg nou eerlijk, waarom geeft hij ze niet gewoon weg als hij ze toch niet meer verkopen kan?

Waarom Dumpster Diven?

Wat is een dumpsterdiver? Soms is het makkelijker om een buitenstaander dit uit te laten leggen. "Dat is iemand die het niet zozeer uit financiële overwegingen doet, maar vooral als protest omdat er te fucking veel eten wordt weggepleurd, om compleet debiele redenen."

Nu gaat dit natuurlijk niet op voor elke skipper. Sommigen doen het bijvoorbeeld wel vanwege de financiële noodzaak. Maar toch is dat meestal niet de hoofdreden.

Het gaat in veel gevallen om een protest: als directe actie tegen de voedselverspilling en de cultuur van het weggooien. Een afvalbak ingaan en voedsel of andere bruikbare dingen eruit halen, om deze te gebruiken en weer waarde aan te geven is wel het meest directe wat je kan doen hiertegen.

De buitenstaander refereer overigens naar het artikel "Wennen aan kromme komkommers" in de Groene Amsterdammer van 21 juni 2012 over voedseloverschot en de grote verspilling. In dat artikel kom ik ook aan het woord en het is top om te zien hoe goed de boodschap over is gekomen dankzij dat artikel.

Online Expositie Recyclers

Dumpster diven is van alle tijden en vaak helaas ook een teken van armoede: mensen wereldwijd hebben soms geen keuze dan van afval te leven, danwel dit te recyclen of door te verkopen. Maar het is hiermee in feite ook een beroep dat reeds eeuwen oud is.

Met die invalshoek is er een online expositie over de zogenaamde ragpickers (zoals in Nederland de voddenman of lorrenboer). In de korte tentoonstelling is er ook aandacht voor Jopie Huisman, een bekende schilder uit Friesland die voorwerpen van de straat oppikte om als kunstvoorwerp te gebruiken.

"Ik weiger een consument te zijn"

Artikel in Parool: Profiteren van de wegwerpmaatschappij

Daar kwam dan eindelijk het Parool langs, de Amsterdamse krant, na drie jaar. Eigenlijk wilde ik niet zo graag meedoen met Amsterdamse media, omdat ik geen aandacht wilde voor Casa Robino. Maar omdat ik reeds wist dat het Casa project toch ten einde kwam, leek het me wel een leuk idee om een journalist van het Parool thuis uit te nodigen.

Het heeft een leuk en karakteristiek verhaal opgeleverd. De journalist ging met ons mee de markt op - de Ten Kate markt - en kwam met een aantal leuke citaten. Ze kon met eigen ogen zien (en dat zie je ook op de foto) hoeveel eten daar weggegooid wordt. Echt zo ontzettend veel!

Helaas dat de journaliste niet gebleven was voor het diner. We organiseerden al ruim drie jaar lang elke donderdagavond een diner, waar regelmatig meer dan twintig mensen op af kwamen. Dat waren echte spektakels en dat had nog wel een leuk staartje in haar verhaal kunnen opleveren. Maar blijkbaar had ze al voldoende informatie.

En het was erg leuk trouwens om mezelf geciteerd tegen te komen met: "Ik weiger een consument te zijn". In die tijd kon ik dat makkelijk zeggen: ik leefde letterlijk zonder geld voor een lange periode, ruim een jaar.

Dumpster Dive Tour Rotterdam

Dumpster Diven Rotterdam. Leven van afval.

In 2011 gaf ik in samenwerking met Rotterdamse oogst een dumpster dive tour in Rotterdam, ter gelegenheid van Motel Mozaique, het jaarlijkse culturele festival in Rotterdam.

Het was een zeer geslaagde dag met twintig divers. We haalden een bakfiets vol groenten en fruit op. Daarna hielden we een afsluitend openbaar diner. Samen maakten we het eten klaar in de Punkfood Kitchen.

Vantevoren hadden we in Rotterdam de containers al verkend. We gingen vooral langs grote supermarkten en kleine groentenwinkels. Het was echter geen goed tijdstip om te skippen; het was halverwege de middag en de meeste bakken waren die ochtend reeds leeggehaald. Daarom gingen we ook langs in de winkels waar we vroegen om de groenten die ze die dag weggooiden. Vooral bij de Groene Passage kregen we veel mee.

Naar aanleiding van de actie verscheen er ook het artikel Dumpster Diven in Rotterdam op de website van Genoeg.

Wat je zoal vinden kan...

Dit is een foto van een diver in Toulouse, Frankrijk. Je kan op deze foto goed zien hoeveel voedsel je vinden kan.

Pages